Berichtje van je flow
Ervaringsverhaal
‘Flow, stroom, soort van relatie, complicated’. Je kent het wel. Ik ga jullie vertellen over mijn ervaring met mijn eerste flow. We noemen hem ‘James’ voor het gemak.
Ruim een jaar geleden raakten James en ik aan de praat op een festival in Amsterdam. Ik zag hem staan en dacht “OMG, WAT BEN JIJ EEN LEKKERDING!”. Onopvallend tikte ik mijn beste vriendin Lisa aan. Nou misschien toch wel opvallend, want James draaide zich ineens om en keek mij aan. Ik voelde mijn hartslag omhoog gaan, mijn wangen rood worden en wist niet welke kant ik op moest kijken. Opeens liep hij naar me toe… Ik voelde mijn voeten zwaarder worden en dacht bij mezelf “oke normaal doen, doe normaal, nu”. Een getinte jongen man, met kuiltjes, licht bruine ogen en zwarte krulletjes liep op mij af en zegt: “hay, heb ik jou al eerder gezien, wat is jouw naam?”. N.N.Nina stotterde ik heel suffig. “Hay Nina, wat ben je een leuke dame”. En ja je raadt het al… James en ik raakten aan de praat en besloten het gesprek voort te zetten via snapchat.
Vanaf het moment dat we Snapchat hadden uitgewisseld raakten we aan de praat. Dag en nacht appen en snappen. Ik kon alleen nog maar gefocust zijn op mijn telefoon. Heeft hij al geantwoord op mijn berichtjes, wat zou hij nu doen, mist hij mij net zoals ik hem mis, waren gedachten die voortdurend door mijn hoofd spookte. Hij toonde interesse in mij en deed zijn best om mij te leren kennen. Dit vond ik fijn en genoot van al zijn aandacht. Als mijn telefoon overging kon ik niet wachten om mijn meldingen te kijken. Als zijn naam verscheen op mijn scherm voelde ik de spanning opkomen. Kriebels in mijn buik. Te zenuwachtig om het bericht te openen, maar nieuwsgierig naar wat hij had gestuurd.
Het dag en nacht bellen en chatten hield voor een lange periode aan. Als mijn wekker om 07:00 afging, was ik te moe om op te staan. In de hoop op een rooster uitval keek ik ’s ochtend op Magister. Ik vroeg me af of iemand erachter zouden komen, als ik een uurtje zou doorslapen. Op een dag kwam mijn moeder gillend de kamer “Opstaan Nina, school heeft net gebeld! Je hebt je nou al voor de zoveelste keer verslapen”. Moe en verward stapte ik op mijn fiets om naar school te gaan.
Het praten met mijn liefje was het enige waar ik op het moment zin in had. Ik had geen zin om naar school te gaan of huiswerk te maken. Het allerliefst wilde ik bij James zijn. “Ik moet werken, ik moet op mijn broertjes passen, ik ga vandaag op stap met vrienden” waren veelgebruikte smoesjes als ik voorstelde om af te spreken. Ik accepteerde dat en was stiekem blij dat hij nog wel berichten stuurde. Maar ook de berichten werden na een aantal weken minder. Van elke dag praten, naar ‘hey, hoe was je weekend?’.
We zijn nu een halfjaar verder en James en ik spreken elkaar zelden. Hij zegt nog altijd dat hij me leuk vindt en uiteindelijk een relatie wilt. “Maar nu gaat het even niet lukken” zegt hij. Hij bekijkt nog altijd mijn verhaal op Snapchat en liked mijn posts op Insta. Eerlijk gezegd vind ik hem nog steeds leuk en heb mezelf vaak afgevraagd ‘waarom’. Ligt het aan mij, heeft hij een vriendin, vindt hij mij niet leuk of vindt hij het gewoon te spannend? Het klinkt misschien gek, of herkenbaar.. Maar nog altijd gaat mijn hart tekeer en voel ik kriebels in mijn buik als ik ‘James’ zie staan tussen mijn meldingen.