Bier, sigaretten en zoenen
Ervaringsverhaal
Ik had er zin in die avond. Voor het eerst sinds lange tijd zou ik weer uit gaan met mijn twee beste vriendinnen. Vlak voor mijn 16e verjaardag had mijn vriendje het uitgemaakt. Dat was inmiddels drie maanden geleden. Het was een harde klap, we waren bijna 1,5 jaar samen. Hij was degene met wie ik voor het eerst gezoend had, met wie ik voor het eerst seks gehad had, met wie ik voor het eerst op vakantie was geweest.. Ik ben niet naïef, ik wist best dat de kans dat we samen oud zouden worden op deze leeftijd niet groot was, maar toch deed het pijn. Ik had er veel om gehuild, maar het ging weer wat beter.
Mijn vriendinnen hadden me overgehaald om eindelijk weer eens mee te gaan, dat mocht toen nog op je 16e. We hadden ons mooi aangekleed, ik voelde me goed. Vol zin om te dansen, fietsten we richting de stad. Het was rond 23 uur, dus nog best rustig in de stad. We besloten om eerst iets te gaan drinken in een cafeetje, maar net na middernacht gingen we naar een andere bar. Daar hadden ze een grotere dansvloer en de DJ draaide altijd goede muziek. Het was nog niet heel druk, maar wel al gezellig. We zagen bekenden. Mensen die we uit de stad kenden, maar ook van school. We kletsten wat met anderen, maar kwamen steeds weer bij elkaar terug. We lachten, dansten en genoten echt van de avond.
Toen ik even naar de wc ging, pakte plots een jongen mijn pols vast. Ik kende hem niet en had hem niet eerder gezien. Hij hield mijn arm in de lucht, zodat ik een rondje kon draaien. Hij keek me lachend aan en liet mijn hand los, zodat ik door kon lopen. Ik moest een beetje giechelen. De drankjes en de aandacht van deze jongen waren een goede combinatie. Terug van de wc keek ik een beetje rond, maar zag hem niet meer, dus ik liet het erbij zitten. Ik zocht mijn vriendinnen weer op en we dansten verder. Op een gegeven moment zette de DJ Angels van Robbie Williams op. Een grote hit in die tijd en een absolute favoriet van mijn vriendinnen en mij. We vielen elkaar joelend in de armen en schuifelden met elkaar. Plots werd weer mijn pols vastgepakt. Het was die jongen van net. Hij trok me voorzichtig bij mijn vriendinnen vandaan en we begonnen te schuifelen op de muziek. Zijn handen op mijn heupen, mijn handen op zijn schouders. Onwennig. Terwijl we een rondje draaiden, vonden mijn ogen de blikken van mijn vriendinnen die goedkeurend naar me knikten. Ik voelde een kriebeltje door mijn lichaam schieten toen hij in mijn oor vroeg hoe ik heette. Ik stelde mezelf voor. Hij heette Martijn. Ik vond die naam bij hem passen. Hij zei dat hij me niet eerder gezien had hier, dat kon wel kloppen, ik hem tenslotte ook niet.
Robbie Williams zong de laatste regels van zijn liedje en de muziek werd weer meer up tempo. Martijn vroeg wat ik wilde drinken. Brutaal vroeg ik om drie wijntjes. Hij lachte en liep weg om de drank te halen. Mijn vriendinnen stormde op me af. Wie was dit? Waar kende ik hem van? Vond ik hem knap? Jazeker!
Ik had wel gemerkt dat hij gerookt had, daar hield ik niet zo van, maar voor zo’n avondje vond ik het ook niet heel erg. Martijn kwam terug. Hij gaf mijn vriendinnen hun wijntjes en nam mij apart. We kletsten. Hij maakte me aan het lachen. Zijn hand op mijn onderrug, zijn adem die in mijn nek kriebelde. Hij kuste me op mijn wang. Ik vond het spannend. Wat was dit leuk! De wijn was op, hij zette mijn glas weg en pakte voor de derde keer die avond mijn pols vast. Hij nam me mee naar buiten. Hoewel het voorjaar was, waren de nachten nog koud en het temperatuurverschil met binnen was groot. Ik kreeg direct kippenvel. Martijn merkte het en sloeg zijn armen om me heen. Hij nam me mee naar een rustig plekje. We keken elkaar lang aan. Ik wist wat er ging komen en vond het heel fijn toen hij me zoende. Naast sigaret, smaakte hij naar bier. Ik vond het geen lekkere combinatie, maar hij zoende goed, dus ik nam het voor lief.
Onze zoen duurde lang, wel vijf minuten denk ik. Voorzichtig maakte hij zijn mond van de mijne los en keek me opnieuw aan. “Je bent een speciaal meisje, Nathalie.” Zo voelde ik me ook. Speciaal. Ik bloosde en wist niet wat ik moest zeggen. Dus zoenden we opnieuw. Zijn handen, die de hele tijd op mijn heupen gerust hadden, bewogen naar mijn billen. Hij masseerde ze, kneep er een beetje in. Ik had mijn handen op zijn onderrug liggen, dat vond ik prima. Hij trok me dichter tegen zich aan. Ik voelde dat hij opgewonden geworden was. Ik snapte dat wel, ik vond het ook fijn en spannend. Zijn handen kropen via mijn onderrug omhoog, onder mijn topje. Hij wilde mijn bh losmaken, maar ik duwde zijn handen naar beneden. Dat wilde ik niet. En zeker niet hier op straat. Zijn handen gingen terug naar mijn billen terwijl we nog steeds zoenden. Dat vond ik prima. Maar het duurde niet lang of zijn handen kropen weer omhoog, onder mijn shirtje, maar dit keer aan de voorkant. Met zijn handen begon hij mijn borsten te masseren. Ik verstijfde. Dit wilde ik helemaal niet. Ik duwde zijn handen weer omlaag. “Je hebt lekkere borsten, ik wil ze voelen en proeven.” Ik schudde mijn hoofd, niet aan mijn borsten zitten. Martijn duwde mijn rug tegen de muur achter me. Hij zoende me nu ruwer. Ik vond het niet zo leuk meer en probeerde de zoen te beëindigen, maar hij ging door. Zijn handen verdwenen ook weer onder mijn topje. “Stop, Martijn, dit wil ik niet.” Hij luisterde niet. Duwde me nog steviger tegen de muur terwijl hij met zijn handen mijn bh aan de kant schoof. Hij kneep in mijn tepels. Heel hard. Ik duwde hem weg, maar hij was veel sterker dan ik. Tranen prikte in mijn ogen. Ik bleef maar zeggen dat ik dit niet wilde en vragen of hij alsjeblieft wilde stoppen. Hij probeerde me weer te zoenen, ik draaide mijn hoofd weg, maar met zijn hand, die mijn borst losliet, hield hij mijn gezicht vast en duwde zijn tong toch weer in mijn mond. In een reflex beet ik op zijn tong. Hij schrok. Liet me los en spuugde me in mijn gezicht. “Vuile hoer. Eerst mij opgeilen en nu het erop aan komt ben je te preuts! Kutwijf!” Hij draaide zich om liep weg.
Ik zakte door mijn benen en huilde. Ik voelde me zo vies. Ik wilde hier niet meer zijn. Ik wilde naar huis. Uit mijn tasje pakte ik mijn telefoon om mijn vriendinnen een berichtje te sturen. Ik typte dat ik buiten was en naar huis ging, dat ik geen zin meer had. Binnen een minuut stonden ze allebei buiten. Ze keken me geschrokken aan en wisten gelijk dat het niet goed zat. Ze knuffelden me, kusten me op mijn haren en zeiden dat het goed zou komen. Ze brachten me naar huis, waar ze me onder de douche zetten en mijn moeder wakker maakten om haar te vertellen wat ik hen net in tranen verteld had.
De volgende dag gingen mijn moeder en ik naar de bar waar we gedanst hadden. Blijkbaar was Martijn later teruggekomen en had hij nog meer problemen veroorzaakt bij andere meisjes die aan het dansen waren en hebben ze hem de toegang tot het pand ontzegt. De eigenaar kende hem ook niet. We zijn naar de politie gegaan om aangifte te doen, maar daar konden ze helaas ook niet veel voor me doen. Sporenonderzoek heeft niks opgeleverd, niemand kende hem en niemand heeft hem ooit meer gezien.
Het was zwaar. Ik wilde niet meer naar buiten. Ik was bang voor jongens, voor mannen, voor drank, voor het donker. Ik voelde me zo slecht en vies. Zonder mijn lieve moeder en vriendinnen zou ik het nooit gered hebben. Ze hebben me wel 1000 keer verteld dat het niet mijn schuld was, dat hij een vieze sukkel was. Ik wist ergens wel dat ze gelijk hadden, maar toch voelde het zo anders. Alsof ik het zelf had uitgelokt. Door de wijn te accepteren van hem, door het shirtje wat ik droeg, door zo snel met hem te zoenen.. Het heeft bijna 1,5 jaar geduurd voor ik weer uit durfde te gaan. Gelukkig is er nooit meer zoiets gebeurd, maar het heeft me wel een grote deuk opgeleverd. Inmiddels weet ik wel zeker dat het niet mijn schuld was. Als mensen dit soort dingen bij jou doen, ligt dat nooit aan jou, maar aan de ander die niet naar je luistert. Martijn was een sukkel, niet ik.