Douchen na voetbal

Vanaf mijn zesde zit ik al op voetbal. Ik sta op met een bal en ik ga ermee naar bed en dat al tien jaar lang. Thuis houdt iedereen wel van voetbal. Mijn broer en zus voetballen ook, dus aan tafel gaat het er vaak over. Ook veel vrienden ken ik via voetbal. Dat scheelde wel toen ik naar de eerste klas van de middelbare school ging. Ik kende al best veel jongens, omdat we samen in een team hebben gezeten. Voetbal was dus altijd een leuk onderdeel van mijn leven, maar nu zit ik in de B1 en bedenk ik het liefst smoesjes om niet meer te gaan…

“Nu gingen de grappen over mij”

Dinsdag- en donderdagavond hebben we altijd training. Ik spreek dan vaak om 15.00 uur al af met Leroy, mijn beste vriend. We spelen meestal nog een paar potjes FIFA en mijn moeder maakt pasta voor ons. We willen wel fit onze training starten natuurlijk. Vanaf mijn achtste zit ik al bij Leroy in het team. Hij zit ook op dezelfde middelbare school als ik, maar hij zit al in de vierde en ik in de derde.
Het is fijn om zo’n goede vriend te hebben met wie je je hobby kan delen, maar die ook af en toe helpt met je huiswerk. Of meestal maakt hij mijn huiswerk en zit ik ernaast, haha. Maar de afgelopen maand baal ik van Leroy. Ik dacht dat we zulke goede vrienden waren, maar waarom komt hij dan niet voor mij op?!

“Iemand schreeuwde: wat heb jij een kleine piemel!”

De training neemt iedereen heel serieus. We hebben allemaal hetzelfde doel. In het weekend moet er weer gewonnen worden, dus iedereen doet zijn best. Voor en na de training wordt er ook veel lol gemaakt. Er worden veel grappen gemaakt over anderen, maar ook over elkaar. Soms gaan ze over voetbal, maar ze gaan ook weleens over school, seks of over verkering. Maar nu gingen ze over mij.
Na de training en wedstrijden douchen we allemaal. Dat doen we al van jongs af aan, iedereen doet het. Het is weleens voorgekomen dat iemand met boxer doucht, maar meestal gewoon naakt.
Ik stond onder de douche en opeens riep iemand “wat heb jij een kleine piemel!” en hij begon heel hard te lachen. Hij schreeuwde het zo hard dat iedereen het kon horen en naar mij keek.
Ik vond het vreselijk en wist niet waar ik kijken moest. Ik ben snel onder de douche vandaan gegaan en heb mijn kleren aangetrokken.
Op de terugweg was ik een stuk minder vrolijk als toen ik erheen fietste. Leroy probeerde mij nog op te vrolijken, maar dat had geen zin. Ik vond het vervelend dat hij er niks van zei.
De volgende dag was ik het gelukkig weer een beetje vergeten. Ik dacht aan zaterdag, dan hadden we een belangrijke wedstrijd.

“Dit ging een maand zo door”

Eindelijk was het zaterdag. We moesten winnen om bovenaan te komen. En ik had heel veel zin.
Ik was aan het fluiten op de fiets samen met Leroy. We besproken nog even de tactiek. We stonden allebei in de basis. Ik scoorde de 1-0 en uiteindelijk wonnen we met 3-1.
We gingen snel douchen om daarna in de kantine nog even een feestje te bouwen.
Ik stond onder de douche en weer werd er gewezen naar mijn geslachtsdeel. Ze riepen weer dat ze zoiets kleins nog nooit hadden gezien en of ik hier überhaupt wel iets mee kon doen.
Ik voelde mij ontzettend klein. Letterlijk. Iedereen bleef maar doorgaan met dingen roepen en lachen. Ik ben niet meer naar de kantine gegaan, maar ging gelijk naar huis, naar mijn kamer.
Dit ging een maand zo door. Nu heb ik al een paar keer afgezegd. Ik wil niet meer voetballen en daarna moeten douchen.
Ik heb naar mezelf gekeken in de spiegel. Ik heb nooit geweten dat hij klein was. Ik wil graag blijven voetballen maar ik durf niet meer terug, ik weet niet wat ik nu moet doen.

Joeri, 16