Gay en gelovig: een lange weg naar acceptatie

Mijn ouders zijn strenggelovig: ik ben Evangelisch Christelijk opgevoed, dat is een stroming binnen het Christendom. Ik heb daarom geen seksuele voorlichting gehad. Mijn moeder heeft me alleen een keer verteld dat een jongen een piemeltje heeft en een meisje een poesje en dat dat precies in elkaar past.

Ik neem mijn ouders dat best wel kwalijk, vooral omdat ik homoseksueel ben en het gevaarlijk kan zijn om anale seks te hebben zonder bescherming.
Ik was als tiener nog niet echt bezig met een vriendje krijgen of seks hebben, dus ik en ook mijn ouders hebben er geluk mee gehad dat ik van mezelf voorzichtig ben. Maar het had natuurlijk heel anders kunnen lopen. Op school kregen we ook heel weinig informatie en al helemaal niet over homoseksualiteit. Ik heb alles op internet opgezocht.

“Niemand lichtte me voor”

Het feit dat ik homoseksueel ben, wordt eigenlijk niet volledig geaccepteerd binnen mijn geloof. Mijn moeder zei op een gegeven moment tegen me dat ik twee keuzes had: mezelf accepteren, of kiezen voor het geloof en dan zou God mij genezen van homoseksualiteit. Ik koos voor het tweede en ben toen een proces van genezing ingegaan bij de kerk. Er werd voor me gebeden, ik heb zelf veel gebeden, ik heb vijf dagen gevast om aan God te tonen dat ik er alles voor over had om hetero te worden én er is een exorcisme bij me uitgevoerd. Homoseksualiteit wordt gezien als een ‘demoon’ die uit je verdreven moet worden. Dit exorcisme hield in dat een priester mij in de ogen aankeek en op een boze toon de ‘demoon’ opdroeg om mijn lichaam te verlaten. Ik vond dit een hele enge, nare ervaring.

“Ik onderging een exorcisme”

Toen dit allemaal niet hielp, ben ik naar een zomerkamp op een eiland bij Rotterdam gegaan, speciaal voor Christenen met een ‘probleem’ dat opgelost moet worden, zoals verslaving of homoseksualiteit. Daar moest ik praten met een van de kerkleiders. Aan hem vertelde ik wat ik allemaal al gedaan had. Omdat dit allemaal niet geholpen had, vertelde hij me dat ik mijn lange haar af moest knippen, andere kleding moest gaan dragen en anders moest gaan lopen. Daarnaast zou ik nog een keer een exorcisme krijgen, van de hoogste kerkleider.
Dat was het moment dat ik besloot dat ik hier niet mee verder ging. Ik geloofde niet dat God mij zo zou willen veranderen en mij nog een keer een exorcisme zou willen laten ondergaan.

Vanaf dat moment ging ik een lang proces in van zelfacceptatie. Ik heb nog heel lang gedacht dat ik naar de hel zou gaan, maar inmiddels ben ik niet bang meer. Ik geloof dat God mij gemaakt heeft zoals ik ben en dat dat goed is. Mijn familie accepteert mij en de vriend die ik nu al vier jaar heb, ook al staan ze niet echt achter homoseksualiteit. Ik ben heel dankbaar dat ik nog steeds een goede band met ze heb.

“Ik geloofde niet dat God mij zo zou willen veranderen”

Ik ga later zeker mijn kinderen wél voorlichten over seksualiteit. Ik vind het heel belangrijk om ze alles open en eerlijk uit te leggen, hoe ongemakkelijk ze dat misschien ook zullen vinden. Ze moeten weten welke soa’s er allemaal zijn en hoe je die kunt oplopen. Ook vind ik het heel belangrijk dat ze weten dat je plezier mag beleven aan seks, want ik heb me zelf lang schuldig gevoeld als ik genoot van seks. Wel wil ik ze vertellen dat seks iets is wat je niet met Jan en alleman kunt doen, je moet er zelf achterstaan en het liefst ook van iemand houden.

Mitch, 28 jaar

Tip van de redactie: In 2018 is de Hollywood-film Boy Erased gemaakt. In deze film, met onder andere Nicole Kidman en Russell Crowe, wordt een homoseksuele, gelovige jongen door zijn ouders gedwongen om naar bekeringstherapie te gaan. Zij gaven hun zoon, bijna net als in het verhaal hierboven, een keuze; leven als homo en niet meer hun zoon zijn of zich laten genezen. De jongen gaat de therapie aan en ook hij ervaart dat als een intense en negatieve ervaring. Deze film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Deze film is beschikbaar op dvd en via Pathé Thuis.

Door: Carmen Kloosterhuis