Verliefd op mijn vriendin

Toen ik in de eerste klas van de middelbare school zat, had ik een goede vriendin. Haar naam is Roos. We spraken veel af met elkaar en uiteindelijk begon ik gevoelens voor haar te ontwikkelen. Ik schrok hier heel erg van, want ik had altijd gedacht dat ik jongens leuk zou moeten vinden.

‘Ik kreeg een warm gevoel van binnen en draaide me snel weer weg. Bang om betrapt te worden.’

Ik weet nog goed het moment dat ik mijzelf betrapte op mijn gevoelens voor Roos. Het was een openavond voor nieuwe leerlingen en wij zouden allebei onze docent helpen. We stonden op de 1^e etage, uitkijkend op het podium midden in de aula. Op het podium werd uitleg gegeven aan de bezoekers wie waar heen moest en wat deze avond inhield. Ik stond toen naast Roos en keek opzij naar haar. Zij stond rustig leunend tegen de trap te kijken naar de directeur die uitleg gaf. Ik kreeg een warm gevoel van binnen en draaide me snel weer weg. Bang om betrapt te worden. De rest van de avond probeerde ik zo normaal mogelijk te doen tegen haar. Ze heeft gelukkig nooit gemerkt dat ik ‘raar’ deed.

In de weken daarna wist ik niet wat ik met mijzelf moest doen. Ik dacht; “Waarom moet mij dit gebeuren?”. Ik heb er heel lang mee in mijn maag gezeten en durfde het niemand te vertellen. Al helemaal mijn ouders niet. Ik was en ben nog steeds niet close met mijn ouders en had niet het gevoel dat ik met hun kon praten over dit soort onderwerpen.

‘Ze vroeg aarzelend of ik haar leuk vond.’

Na twee maanden heb ik het aan mijn beste vriendin, Britt, verteld. Ik vertelde haar dat ik iemand leuk vond, maar niet durfde te zeggen wie. Ze bleef aandringen dat ik het moest vertellen. Toen ik het niet vertelde begon ze te raden. Ze kwam als eerst met allemaal jongens uit mijn klas. Bij elke naam schudde ik mijn hoofd. Ze was even stil en zette toen grote ogen op. Ik schrok me dood, ik dacht “Hier gaan we. Ze heeft me door.”

‘Toen het eruit was, voelde mijn wereld een stuk lichter.’

Ik begon spontaan te lachen. Gelukkig wist ze nog niet wie ik bedoelde. Ik verzekerde haar dat zij het niet was, maar het dat wel een meisje was. Toen dat eruit was, voelde mijn wereld een stuk lichter. Britt vertelde mij dat ze het helemaal niet erg vindt dat ik een meisje leuk vind en dat ik het haar juist moest vertellen. “Want zeg nou zelf, wat is het ergste dat er kan gebeuren?” Ik begon meteen alle scenario’s die ik in mijn hoofd had op te noemen.

Ik heb het Roos tot op de dag van vandaag niet verteld. We zijn nu geen vriendinnen meer. We zijn uit elkaar gegroeid omdat we andere interesses hadden, maar dit zal mij altijd bij blijven. Niet alleen omdat zij het eerste meisje was dat ik leuk vond, maar vooral omdat ik nu nog steeds niet zeker ben over mijn seksualiteit.

Sindsdien heb ik alleen maar jongens leuk gevonden en om meteen te zeggen dat ik biseksueel ben, vind ik wel extreem.

Is dit een herkenbare situatie voor jou? Wil je jouw verhaal delen? Mail de redactie (info@qpido.nl) en als je het leuk vindt komt jouw verhaal op de website! Anoniem kan natuurlijk ook.