Grenzen
Artikel
Marije Busch begeleidt meisjes middels het Julia traject, ambulante hulpverlening voor meisjes die te maken hebben (gehad) met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Deze blog geeft een inkijk in haar werk.
De begeleiding van de jongeren middels het Romeo en Julia traject neemt meestal negen maanden in beslag. Qpido begeleidt jongeren om ze seksueel weerbaar te maken. Seksualiteit is iets intiems. Niet altijd makkelijk om over te praten. De redenen van aanmelding zijn divers. In de begeleiding ben ik diverse zaken evenals diverse kinderen tegen gekomen.
Zo ook een meisje (13 jaar) wie echt een leven van ellende achter de rug heeft. Ze woont sinds een aantal jaar bij een pleegmoeder. Daar voelt ze zich fijn. Het meisje is getuige/slachtoffer geweest van heftige mishandeling en verwaarlozing. Een binding aangaan vond ze moeilijk. Ze was heel jong in haar doen en laten. Wanneer het over seksualiteit ging, werd ze heel verlegen. Toch had ze een seksueel getint gesprek gevoerd met een oudere jongen via een game. Dit deed ze samen met een paar leeftijdgenootjes en ze vond het vooral spannend om te kijken hoe ver ze kon gaan en zocht een beetje de grenzen. Diverse hulpverleners gaven aan dat ze haar niet echt te zien kregen. Wie ze was en hoe ze dacht. Haar emoties bleven heel vlak.
Ik ontmoette een beetje een verlegen, timide meisje. Gaandeweg de tijd voerden we gesprekken en paste ik diverse meisjes specifieke thema’s toe. Nu behandelen we bij Qpido ook het thema grenzen. Daarbij doen we ook oefeningen, waaronder het aanvoelen waar je persoonlijke grens ligt en hoe je iemand stopt, voordat die je persoonlijke grens binnenwandelt. Het is persoonlijk één van mijn favoriete thema’s. Ik acteer er altijd op los. Ik merk dat een beetje humor er ook voor zorgt dat de kinderen zich meer kunnen ontspannen.
Na de uitleg stond ze bij de muur. Ik kwam op haar af en ze moest aangeven wanneer het ongemakkelijk werd aan de hand van kleuren. (Groen, oranje, rood) Wat mij erg raakte was dat er flitsen van angst door haar ogen heen gingen. Jarenlang was dit meisje onderdrukt geweest en het was voor haar een natuurlijke reactie om gelaten en timide te reageren, waarbij er makkelijk over haar grenzen gegaan kon worden. Naarmate we de oefeningen herhaalden, zag ik haar rechter op gaan staan, ze bleef mij aankijken en zei met een duidelijke stem, “stop!” Ik zag een kracht in haar en ze merkte het tegelijkertijd ook bij zichzelf. Ik zag haar groeien van trots. Voor het eerst doorbrak ze het slachtoffer zijn en mocht nu zelf haar grenzen bepalen. En ze glom van trots. Ze sprak de woorden: ‘Ik mag zelf bepalen hoe iemand met mij omgaat, wat is dat een fijn gevoel. Ik snap het nu’. Met een voldaan gevoel ging ik naar mijn volgende afspraak. Dit zijn de pareltjes. Dit is wat je wil bereiken.