Ik herkende zijn handschrift

‘‘Het was 14 februari 2013. Valentijnsdag. Toen ik net op school aankwam, ging ik naar mijn kluisje om daar mijn schoolboeken in te stoppen. Ik opende mijn kluisje en zag een briefje liggen. Ik was verbaasd, want meestal haal ik alle losse papiertjes uit mijn kluisje om deze zo opgeruimd mogelijk te houden. Maar goed, het briefje lag er. Ik vouwde het briefje open en er stond één zin op: “Ik vind je leuk”.

‘Ik vond mijzelf altijd de ugly duck van de klas’

Ik schrok, want ik had niet verwacht dat iemand mij leuk zou vinden. Ik vond mijzelf namelijk altijd de ugly duck van de klas en schaamde me daarom ook dat ik zo een briefje had gekregen. Ik verstopte het snel in mijn tas en ging naar de les. Ik herkende het handschrift en wist dat het van iemand uit mijn klas kwam, alleen kwam ik er maar niet op van wie het was. Bij het uitdelen van de nagekeken toetsen moest ik maar even goed op elk handschrift letten.

‘De rest van de dag bleef hij veel naar mij kijken’

Bij de volgende les kregen we een toets terug. Ik kwam een handschrift tegen dat veel op het handschrift van het briefje leek, maar het was toch net anders. Ik keek toen naar die jongen en dacht bij mezelf; ‘Nee, dat kan toch niet? Ben jij het?’ Ik durfde het hem niet te vragen, omdat ik het natuurlijk niet zeker wist. Maar de rest van de dag bleef hij wel veel naar mij kijken. Later op de dag werden er rozen uitgedeeld in de klas door de leerlingenraad. Ik kreeg toen een roos met weer een briefje met dezelfde handschrift als het briefje uit mijn kluisje. Ik voelde mezelf blozen en durfde niet om mij heen te kijken. Ik ben er nooit achter gekomen van wie het briefje was. Ik was niet zeker genoeg van mijzelf om het te vragen aan die jongen en dat vind ik nu, 6 jaar later, wel heel jammer. Vooral omdat ik mij wel gevleid voelde.”

Jessica, 19 jaar

Heb jij ook een sappige Valentijn ervaring, of een liefdesverhaal? Mail de redactie (info@qpido.nl) en als je het leuk vindt komt jouw verhaal op de website!