Verliefd op een meisje
Ervaringsverhaal
Hannah (18 jaar) kijkt terug op een periode in haar leven die ze leuk en spannend vond en veel over zichzelf leerde. Ze zoende met veel jongens, maar waarom werd ze nooit verliefd? Lees haar verhaal hieronder.
Ik weet nog precies hoe het ging. Ik was veertien jaar en ik zat in de tweede klas van de Havo. Ik was Hannah, het populaire meisje. Eigenlijk was ik er helemaal niet zo mee bezig, maar als ik er nu op terug kijk had ik veel vrienden en vriendinnen. Dit kwam ook door voetbal. Als enige meisje zat ik in een voetbalteam met alleen maar jongens. Zij wisten niet beter en ik vond super stoer. Die jongens waren mijn vrienden geworden en daardoor leerde ik al snel meer jongeren kennen op school. Ik kreeg ook een hele leuk klik met een aantal meiden. Vanaf dat moment vormen we een vriendinnengroepje met zes meiden. Ik was het eerder helemaal niet echt gewend om met meisjes om te gaan, maar ik vond het eigenlijk heel erg fijn. Na schooltijd gingen we vaak samen chillen en kletsten we over van alles en nog wat. Ook over jongens natuurlijk. Op wie waren we verliefd of met wie wilden we misschien wel zoenen.
In het weekend gingen we dan vaak naar het buurthuis, om te dansen. We zaten op stijldansen. Het was eigenlijk niet zo mijn ding, maar omdat al mijn vriendinnen het deden, deed ik het ook maar. En het was uiteindelijk best leuk. Aan het eind van de dansles was iedereen welkom en kwamen er veel jongeren van school naar het buurthuis. Super leuk was dit! We gingen dan lekker dansen, kletsen en dronken zelfs stiekem wel eens een Breezer. En bijna elke zaterdag zoende ik met een jongen. Het ging niet eens echt expres. Ik had er geen erg in en ik vond het ook wel leuk. Maar verliefd was ik niet. Mijn vriendinnen waren altijd een beetje jaloers, maar vroegen zich ook wel eens af waarom ik geen vriendje wilde. Ik vond het wel prima zo. “Een vriendje geeft alleen maar gedoe,” zei ik dan. Ik zag die jongens gewoon als mijn vrienden en niet meer dan dat. Totdat ik er achter kwam dat jongens ook verliefd konden worden. Een goede vriend vertelde dat hij verliefd op mij was. Ik wist niet wat mij over kwam. Hoe kon dit nou?! Ik was niet verliefd op hem, maar kon ik dat wel tegen hem zeggen?! Ik wilde die vriendschap niet kwijt, maar ik wilde ook geen verkering met hem. Toen wist ik dat ik niet zomaar meer met die jongens moest zoenen, alleen als ik ze zelf ook echt leuk vond.
In de derde klas kreeg ik dan toch een vriendje, Sander. Ik had hem ook leren kennen via het buurthuis, maar hij zat op een andere school als ik. Wat vond ik dat spannend zeg, verkering. En voor het eerst alleen met die verkering afspreken. Ik vroeg mij van alles af. Waar moest ik het dan over hebben, wat gingen we dan doen, waar spreken we af? Maar mijn vrienden waren mega enthousiast. Ze hadden mij zelfs een beetje gepusht. Zij hadden mij al een aantal zaterdagen met hem zien lachen en kletsen. Hij had mijn nummer gevraagd en we waren al een paar weken veel aan het appen. Op een zaterdag was mijn vriendinnetje Floor naar Sander toe gegaan om te vertellen dat ik hem leuk vond. Dit moest ze niet van mij, maar dit gaf Sander wel voldoende moed om mij die avond te zoenen en in de avond via app mij verkering te vragen. Ik vond het wel schattig via app. En Sander was ook wel echt heel leuk, dus ik zei ja.
Maar na 5 maanden vond ik Sander al niet meer zo leuk als aan het begin. Hij vond het maar niks dat ik zoveel jongens vrienden had, op voetbal zat en hij wilde dat ik meer tijd voor hem had. Ik vond mijn vrienden, voetbal en school ook belangrijk, dus ik maakte het uit. Ik was er niet zo kapot van eigenlijk, maar Sander wel. Ik vond het wel vervelend voor hem. Ik vond hem gewoon niet leuk genoeg. Mijn vriendinnen vonden het erg jammer. Ook zij hadden nu bijna allemaal een vriendje en wilden het liefst alles samen doen. Ze hoopten dat ik snel weer een vriendje zou krijgen, maar waren daar heel zeker van. Het vierde schooljaar was voorbij. In de zomervakantie begon ik steeds meer te twijfelen of ik nog wel een leuke jongens tegen ging komen. Ik zoende nog heel soms met iemand, maar verder gebeurde er niet veel. Ik merkte aan mijzelf dat ik er wat onrustig door werd. Ook omdat mijn vrienden steeds vaker grapjes maakten. Dat ik in de eerste klas iedereen kon krijgen, maar ze nu allemaal had weggejaagd. Ik vond het niet zo grappig, maar ik liet het niet merken. Mijn ouders vroegen ook nog wel eens. Wanneer komt Sander weer? Of heb je stiekem al een ander vriendje? Maar nee, dat was niet zo..
Maar toen gebeurde het. In het examenjaar. Er kwam een hele knappe nieuwe leerling bij ons in de klas. Gezakt voor het examenjaar en kwam dat bij ons over doen. En die nieuwe leerling was geen knappe jongen, maar een super knap meisje. Ik wist het meteen. Met haar wilde ik verkering. Ik vertelde het aan niemand. Maar ik probeerde steeds vaker naast haar te gaan zitten. Ik zocht veel oogcontact in de pauze. Ik merkte dat ze ook graag bij mij in de buurt was en dat ze veel lachte om mijn grapjes. Hoe spannend ik het ook vond, werd ik er van binnen ook heel rustig door. Dit is waar ik op heb gewacht. Eindelijk viel alles op z’n plek. Maar hoe moest ik dit nou vertellen aan mijn vriendinnen? En laat staan aan mijn ouders? Oh nee, en ik ben zo verliefd op haar, maar straks vindt niemand het leuk dat ik verliefd ben op een meisje.
Vanwege privacy-overwegingen zijn de namen in de artikel gefingeerd.
Heb jij ook een ervaring die je wil delen met andere jongeren? Neem dan contact op met Qpido via: Info@qpido.nl.